ครอบครัวของเราประสบอุบัติเหตุครั้งรุนแรง ทำให้เราสูญเสียคุณแม่ผู้ให้กำเนิด ผู้เป็นที่รักยิ่ง ผู้เป็นเหมือนดวงใจ
คุณแม่จากไปอย่างไม่มีวันกลับมาอีก
วันนั้น...เราเคว้งคว้างไม่รู้จะทำอย่างไรดี
วันนั้น...เราอยากจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออกมันชาไปหมด
วันนั้น...เรารู้สึกเหมือนถูกกระชากหัวใจออกไป
วันนั้น...เรากลัวมากเพราะอุบัติเหตุครั้งนั้นเกิดเพราะเรา
สัมมา..อะระหัง สัมมา..อะระหัง สัมมา..อะระหัง
เสียงของหลวงพ่อธัมมชโยดังขึ้นมาในหัวเรา
ทำให้เราหลับตาลง ค่อยๆรวมใจ ภาวนา
สัมมา..อะระหัง สัมมา..อะระหัง สัมมา..อะระหัง
เมื่อใจไม่ฟุ้งซ่าน เราก็คิดได้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป
เมื่อใจไม่ฟุ้งซ่าน เราก็ดำเนินชีวิตต่อไปได้
เมื่อใจไม่ฟุ้งซ่าน ความเศร้าทั้งหลายก็อยู่กับเราไม่นาน
เมื่อใจไม่ฟุ้งซ่าน ทุกปัญหาก็ดูเหมือนจะมีทางออกให้เราเห็น
เพราะคำสอนของหลวงพ่อธัมมชโย ทำให้เราปล่อยวางได้
เพราะคำสอนของหลวงพ่อธัมมชโย ทำให้ใจเราเป็นสมาธิ
เพราะคำสอนของหลวงพ่อธัมมชโย ทำให้ใจเราอยู่แต่ในบุญแม้ชีวิตจะเจอปัญหามากเพียงใด
เพราะคำสอนของหลวงพ่อธัมมชโย ทำให้เราผ่านเรื่องร้ายๆมาได้อย่างผู้ชนะ
ทุกวันนี้ รักษาศีล๕ เป็นปกติ
ทุกวันนี้ นั่งสมาธิไม่ต่ำกว่า 1 ชั่วโมง
ทุกวันนี้ เชื่อมั่นว่าคุณแม่ที่มองลงมาจากสวรรค์ต้องภูมิใจในตัวเรา
ทุกวันนี้...
รักหลวงพ่อธัมมชโย
รักวัดพระธรรมกาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น